اثربخشی آموزش راهبردی برنامه‌ریزی عصبی- کلامی بر بهبود کیفیت زندگی همسران جانبازان با میزان جانبازی 25 تا 50 درصد؛ مطالعه موردی استان تهران

اهداف: برنامه‌ریزی عصبی- کلامی به ارتباط‌های مشخص بین فرآیندهای عصب‌شناختی، زبانی و الگوهای رفتاری که یادگیری آن از طریق برنامه‌ریزی است، اشاره می‌کند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش راهبردی برنامه‌ریزی عصبی- کلامی بر بهبود کیفیت زندگی همسران جانبازان 50-25% بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل، 30 نفر از کلیه همسران جانبازان 25-50% شهرستان‌های استان تهران به‌صورت تصادفی انتخاب شده و به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس کوتاه ارزیابی کیفیت زندگی بود. طرح آموزشی در 10 جلسه به گروه آزمایشی ارایه شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزاری آماری SPSS 23 انجام شد و پس از محاسبه اختلاف نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای هر دو گروه از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) و  Tوابسته استفاده شد. یافته‌ها: تغییرات مثبت قابل توجهی بین میانگین نمرات خرده‌مقیاس‌های سلامت روانی، سلامت جسمی، روابط اجتماعی، ادراک محیط زندگی و کیفیت زندگی همسران جانبازان گروه آزمایش در مرحله بعد از آموزش برنامه‌ریزی عصبی- کلامی مشاهده شد (0.05p<)؛ در حالی که چنین تفاوتی در گروه کنترل مشاهده نشد و تقریباً در همه خرده‌مقیاس‌های کیفیت زندگی در این گروه (کنترل) در مرحله قبل و بعد از آموزش نزدیک به یکدیگر بود و تفاوتی نشان نداد (0.05p>). نتیجه‌گیری: آموزش راهبردی برنامه‌ریزی عصبی- کلامی باعث بهبود کیفیت زندگی همسران جانبازان می‌شود.